Today I talk whith พี่คนขายลูกชิ้นหน้าหอ. ผมได้คุยกันหลายเรื่องมากๆ ตามความสนิทสนมที่มีกันมานาน เรื่มจากเรื่องงาน จั่วหัวเปิดประเด็นสะกิดอารมณ์ของการสนทนาด้วยเสียงของผมว่า "พี่..พี่ทำงานมาจะมาถึงตรงนี้ ถ้าเกิดพี่มีเรื่องต้องใช้เงินจริงๆ แล้วพี่ไม่มีเงินในตอนนั้น พี่จะไปยืมมาจากที่ไหนครับ" แล้วพี่เขาก็ถามย้ำกลับอีกทีว่า "แบบไม่มีจริงๆเลยใช่ไหม" ใช่ครับพี่ ผมก็ว่าไปเพื่อให้ความคิดพี่เขาต่อเนื่องไม่สดุด พี่เขาก็ตอบกลับราวกับรู้ทันอารมณ์ที่อยากรู้ของผม กำลังรอคำตอบอย่างตื่นเต้นจนตาเบิกกว้างของผม "ก็เอาโฉนดที่ดินไปจำนอง" ผมสลดใจวูบ................................
..เมื่อคนที่ตอบมาที่ยืน อยู่ตรงหน้าผมนั้น เป็นชายวันกลางคน มีเมียมาหลายปีดีดัก มีลูกรักผู้หญิงอยู่สองคน เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของครบครัว ทั้งครอบครัวเดิม และครอบครัวใหม่
..........ง่วง ขอนอนก่อน พรุ่งนี้จะพยามละลึกอารมณ์ มาเขียนให้จบครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น