@26/08/11 หนังถูกใจ/เหตุการณ์กระแทกใจ/ไอ้ยักษ์กวนใจ Before Drug inden. Test
"One Day วันเดียว...วันนั้น...วันของเรา"(ยังกะวันนั้นวันของเดือน)
...หลัง จากไม่ได้เข้าไปดูหนังในโรงหนังนานมากแล้ว เพราะดูแต่หนังซูมชนโรงในเน็ต^_^' ค่าตั๋วราคาเต็ม190.-ไปดูวันพุธ140.-พระเจ้า ละลึกถึงครั้งก่อนเลย ว่าตั้งใจจะไม่ไปดูโรงหนังแล้ว เพราะครั้งก่อนมันก็แพงไรสาระแบบนี้ แต่ผมดันลืมไปแล้วก็เลยเข้าไปเจ็บใจใหม่ แต่คิดมาคิดไปหนังเรื่องนี้มันจะเหมาะกว่าหรือเปล่าถ้านั่งดูคนเดียวในห้อง แล้วให้อดีตของตัวเองผุดขึ้นมาตามเหตุการณ์ต่างๆของหนังที่มากระแทกใจ งั้นจะรอให้ซื้อแผ่นแท้แต่ไทยเอามาปลอมที่ตลาดก่อนค่อนมา บ่นอีกที อ้อ..หนังเรื่องนี้ เขียนว่า+15หรือ+13นี่แหล่ะ นั้นหมายถึงว่าต้อง"เคย"มีแฟนมากว่า13หรือ15คนถึงจะดูหนังเรื่องนี้เข้า ใจ555 นั้นคือข้อเปรี่ยบเทียบที่ผมนึกขึ้นมาเฉยๆ แต่ถ้าคนมีปัญญาก็คงจะสังเคราะห์ได้หรอกว่าประสบการณ์ที่ผ่านมา มันทำให้เราได้อะไร ซึ่งในหนังเรื่องนี้ก็สอนแนวๆนี้แหล่ะ แล้วแต่ช่วงไหนจะไปกระแทกใจใคร **พรหมลิขิต หรือ Destiny ผมว่าคนเขียนหนังสือและคนทำหนังเรื่องนี้หรือคนดูหนงัเรื่องนี้ ต้องมีคำนี้อยู่ในใจแน่นอน แต่สำหรับตัวผมเหตุการณ์คล้ายๆกับหนังเรื่องนี้ ในใจผมมันก้องชัดว่า มันคือ"วิบากกรรม"
...ตอน นั่งรถไปดูหนัง นั่งๆอยู๋แล้วมีรถมอร์เตอร์ไซมาแซงซ้าย แต่พอดีจังหว่ะนั้นรถแทกซี่ปล่อยมือจากพวงมาลับพอดีเพื่อที่จะเช็ดเหงื่อ รถเลยเบี่บงไปทางซ้าย ไปเบียดคนขันรถมอเตอร์ไซ เขาก็บีบแตรใส่รถแทกซี่นิดๆแบบเบาๆ ผมก็มานึก ถ้าผมขี่รถมอเตอร์ไซแล้วมีรถมาเบียดแบบนี้ผมจะปรี๊ดแตกมากๆ แต่จริงๆแล้วคนขัดรถแทกซี่เขาแค่จะเช็ดเหงื่อ แล้วเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะเบียดและไม่ได้เห็นด้วยว่ามีรถมาแทรกทางซ้าย ผมก็เลยสะเทือนใจว่าเหตุการณืต่างๆหลายๆเหตุการณ์ที่ทำมให้ใจร้องเกินไปจน เกิดึวามเสียหาย มันอาจจะไรแก่นสารสิ้นดี หรือเป็นเรื่องที่ให้อภัยกันได้ง่ายๆเลย(อย่างเช่นเรื่องเด็กปั๊มยิงตำรวจ เกษียณตาย เพราะเงินหนึ่งบาทกว่าไม่ถึงสองบาท) แต่มันเป็นเรื่องที่เราไม่เข้าใจเขา-เขาไม่ใส่ใจเรา,เราไม่ยอมเขา-จะบังคบ ให้เขายอมเรา ตัวตน,โทสะทั้งนั้น มันเลยเกิดเรื่องกันอยู๋ทุกวันนี้
....ไอ้ยักษ์ ดุสัดๆ ไม่มีความเมตตาแม้แต่น้อย กินเยอะอีก
....ไม่ คิดจะเลียง ไม่เคยชอบเลี้ยง แต่มันเออๆออๆแล้วดันซื้อมันมา มันอยู๋ในร้างนาน3เดือนตั้งแต่ตัวเล็กๆจนตัวเท่าควายไม่มีใครมาซื้อ มีแต่ความอย่างผมที่ไปซื้อมันมา และก็มีวิบาดเรื่อหนึ่งที่มันเร็วทันตาเห็น ผมเคยนึกในใจกันน้องคนหนึ่งที่เลี้ยงปลาเป็นเพื่อน และเสียเวลาเปลี่ยนน้ำปลาแทบทุกวัน ตอนนั้นผมกำลังเปลี่ยนน้ำไอ้ยักษ์กำลังดูดขี้มันอยู่ มันก็แว๊บในใจขึ้นมา ไอ้ห่า กรูเคยคิดว่าเขาเปลี่ยนน้ำปลาบ้าบออะไรบ่อย เสียเวลา ไร้สาระ แน่นอนในขณะนั้นผมกำลังถึกสายดูดน้ำดูดขี้ไอ้ยักษ์มันอยู่ ผมรู้เหตุแล้วทำไมคนอื่นไม่ซื้อมันทำไมต้องเป็นผม มันมาสอนมาย้ำเตือนผมเรื่องว่า "วิบากกรรมนี่ มันแน่นอนจริงๆ" เดี๋ยวกรูจะหาที่ไปปล่อยมรึงแน่ไอ้ยักษ์...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น